b-
errak
kim seşsizlik kaygısı
sapkın s-
uçlardan
s-uçsuzluktan
sessizliğe uzanan.
bedenini gördüm
eşsizliğini
pespembe dudaklardan
uzuvlara kaybolan seşsizlik
bedenin,
dağarcığımın betimleyeceği kadar-
değil!
gülücük-lerin,
tanrıdan ödünç -el-lerin
şu pervane aklım,
dizginlerim
gülen çocukların yüzlerinden
gülen gözlerinin ufkuna,
aklına-
emanetim.
masum-iye-t-
en öfkelisinden
ölümü reva gördüğün
ölümsüz bir lanetim.
ellerin vardı hatrımda, elsizliğim
bir gökgürültüsüyle seslenip,
kuşları selamladım
bi parça kördüm
kötüsü
hiç bilmediğim bir ülkede,
hiç varolmamış bir adamın,
kadınının rahmine düşebilirdim.
sen evrenin en güzel kadını,
en güzel annesinin rahmindeyken
ben sessiz soluksuz,
ölüme doğabilirdim
hiç tanışmamış olur,
hiç başlamadan biterdik
daha kötüsü
o gün
aynı kadının elzemi
aynı rahme düşebilirdik
annenin çocukları olarak,
hiç başlamadan.
ölebilirdik
adın bile aynı olmazdı-
belki.
o kadın sen olmazdın
