o kadar gereksizim ki,
kurtlar kuşlar bile benden uzakta barınmayı,
üremeyi seçiyor
onları açık ederim diye.
sabaha kadar ışık saçsamda
kimse bana bakıp "belediyemiz çalışıyor" demiyor.
o kadar değersizim ki,
aydınlattığımı sanarken karartıyorum
biçare hayvanları.
inanın ölsem kimse haberdar olmaz,
kurtlar kuşlar şikayet etmezse,
belediyeye.
insanlar zaten tanımaz beni.
geçen bir amca geçiyordu yamacımdan,
-ben uyuyordum henüz mesaim başlamamıştı-
bana yaslanıp dinlendi biraz.
bir de bir torba astı kollarıma.
bırakıp gitti.
inşallah unutmamıştır.
kurtun biri sormadan aldı kollarımdan,
bir daha görmedim o amcayı.
belki de sadece ona faydam dokunmuştu
bir kaç dakikalığına.
ona da içinde ne olduğunu bilmediğim
bir torba borçladım.
emanete sahip çıkamadım.
şikayet etse de
tayin etseler beni,
kurtulsam şu dağbaşından.
