Ömerle top oynuyorduk,
Mehmet de vardı,
Birkaç kişi ilerde Ayla bana bakıyordu
Top oynuyorduk,
Gülüyorduk.
Birden akşam oldu,
Anneler "mehmeet, yemek hazır"
demeye başladı.
Mehmet gitti,
Anneler "Ömeer, yemek hazır" dedi
Ömer gitti.
Anneler "kızım geç oldu" dedi.
Ayla gitti.
Sonra ben de gittim.
Bir balkon vardı bizim işte,
Birkaç sandalye kadar,
Oturdum sandalyeme sokağı izledim.
Mehmet hâlâ gelmiyordu.
Ömer de,
Ayla da.
Evler gibiydim,
insanlara sunulmuş kapılarım vardı,
pencerelerim.
Arkasında ne olup bittiği bilinmeyenlerim,
Bazen de,
Devler gibiydim,
insanlarla eşitti eğerlerim,
değerlerim.
Neredeyse birçoğundan hızlı atan,
kalplerim.
Akşam olur, ömer gider.
Sokakta kimse bağırmaz,
Üzülme ama,
konuşmazlar bile.
Balkonlar.
