üşüyorum ateşler içinde
yakınken bile en uzaksın
elini tutamıyorum yine
aklın yakın olsa kalbin yanaşmıyor kalbime
üşüyorum her yer sessiz, hastayım
sessizliğime katlanacak kimsem yok
saat geç oldu gideceksin, -yastayım-
azıcık daha üzül halime,
annem olsa üzülür, farkettirmez,
üzülmeyeyim diye -annem olur musun?-
akşam oldu yine sormadan,
karanlığı sevemedim bir türlü
götürüyor seni odamdan
ışık olsan doğudan, batıdan
-gözlerin- diyorum. gözlerimi alsan
üzülmeyeyim diye -sabah olur musun?-
