çok lüks bir hayat sürüyorum.
ayyaşım bir çok kez,
sessizim kimseyi üzmem.
üzecek biri mi var sanki?
yalnızlıkla dans eder ruhum.
buralar çok kalabalık, her yer düşünce
düşündükçe kalabalıklaşır dururum.
sıkıntısızım kimseyi süzmem,
süzecek kimim var ki?
divane derler belki de salak.
sessizce çalışarak kurtaramazsın dünyayı.
kadınlar asalak olmamı ister
asalak olamam o fazla lüks,
bir kadın var hafızamda,
ama olmaya da bilir, bu düş.
en son gördüğüm sıfatı hatırlamıyorum
o kadar çok olmuş ki kalabalığım,
düşündükçe kayboluyorum.
kim bilir hangi ben, benim.
deli derler belki de ahmak.
bir kedim bile yok demek istemiyorum ama,
edebiyat yapamıyor yeniden zihnim.
yalnızlığı lüks sayan biriyim.
şu elimdeki kalemin acı mürekkebinden başka,
adımı zikreden yok.
hep düşüncelerim sarmış odaları
burası çok kalabalık, çok yalnızım.
unutmuşum yazı, baharı
kendi kalabalığında bedbahtım.
ayyaşım bir çok kez, üzemedim rakı satanı.
bardak boşaldıkça kalabalıklaşır, buralar;
yetim düşüncelerimin oyun alanı.
