yalnızlık adı kadar sıkıcı değil
bir müddet sonra kalabalığa küstürüyor
yalnızken de kalabalıkmışsın gibi düşündürüyor
her yerde bir arkadaşın var,
herkes senin iyiliğini istiyor
her şey kafanda ama her şey eksikmiş gibi
sana her şeyi veriyor
ve her şeyin ne olduğunu soruyor
yalnızlığım oyun oynuyor benle,
onunlayım şu an bile
onsuzluğa küsmüşüm
daha ne kadar yalnız olabilirim ki?
sanki bir çamura düşmüşüm,
gürültümle alay ediyorum
sessiz olun uyudu.
ben yerine yatırayım şunu.
“kalk hadi yalnızlığım”
“kalk, yerine yat”
